Onder aan de Streep

Gelukkig is het steeds vaker alom geaccepteerd om beslissingen te nemen op basis van je gevoel. Gewoon dat rondzeurende, maagzweertrekkende onderbuik gevoel wat ons vaker van goed advies voorziet dan een DE bedrijfsapparaat van goede koffie.

In het tijdperk hiervoor waren enkel rationele argumenten geoorloofd mét steevast het voors-/en tegens lijstje. Wat mij brengt tot het punt ‘Onder aan de Streep’.

"Ach, het was niet altijd rozengeur en maneschijn, maar onder aan de streep hebben we het best leuk gehad!" merkte een mevrouw op over haar wijlen man.

'Onder aan de streep', dat klinkt voor mij als hetzelfde als de optelsom van een reeks concessies (of één hele grote). Ik wist niet hoe ik me er over moest voelen (niet dat mijn gevoel er überhaupt iets mee van doen heeft, maar goed) was deze vrouw een Concessionist of een Realist?

Je weet wel die van "Het glas is twee keer zo groot als het moet zijn!"

Het is realistisch om te zeggen dat een levenlang samen in voor- en tegenspoed (weér zo'n lijstje) niet een non-stop waar Utopia zal zijn, maar "best wel leuk gehad" lijkt me toch een behoorlijke anticlimax. Daarbij wie ben ik om te beweren dat je in een levenslange verbintenis geen concessies doet? Lijkt me nogal wiedes, anders kwam de helft niet eens voorbij het altaar.

Waarom maakt de uitspraak van deze vrouw mij dan zo triest? Misschien was het de manier waarop ze het zei. Deze vrouw leek te zeggen: "I settled for less and made the best of it."

Waarom kiest iemand voor less? (geen grappen over less is more nu, please) Deze vrouw was niet van een generatie dat ze niet had kunnen demonstreren in haar jeugd. Wat kon het zijn?

Heel voorzichtig liet de volgende gedachte zich in mijn hoofd zien.

Is de kracht van de klapperende eierstokken dan zo ontzettend onderschat?

Is het dan echt waar? Zijn rebellerende eierstokken dan echt de reden dat vrouwen massaal hun eisenpakket aan de kant gooien, blind worden voor ooit-zo- belangrijke-zaken, een lus gooien om de 'goed is goed genoeg man' en zichzelf een trouwjurk aanmeten?

Begrijp me niet verkeerd. Ik bedoel dit alles zonder pretentieus te zijn. Immers de ene vrouw haar 'goed is goed genoeg man' is een andere vrouw haar droomprins. Slik, als je stelt dat eierstokken en maatschappelijke druk (gooi die er ook maar even in) er voor zorgen dat wij vrouwen, elkanders droomprinsen confisqueren, zodat we opgescheept zitten met de 'goed is goed genoeg man, kun je maar één conclusie trekken.' Simpelweg omdat een andere vrouw, terwijl ze "settlede for less" de droomprins voor de ander haar neus heeft weggeritseld, was die ook genoodzaakt te kiezen voor de 'goed-is-goed-genoeg man': We're screwed anyway! Vraag me wel af waarom die kerels dit dan maar allemaal accepteren.

Lekker dan! Misschien is het tijd voor een ‘ruilhandel’ of eigenlijk ‘terug naar de rechtmatige eigenaar actie!’

Wedden dat dan "Onder aan de Streep" wordt vervangen door "I want it all,  I want it all,  I want it all and I want it now."