D-Mineur

Vanochtend stapte ik vrolijk met mijn snoet de zon in....maar halverwege de middag zweeft er een onweersbui (ter grote van Calcutta) boven mijn hoofd.

Ik heb de balen en goed ook; een gevalletje D-Mineur.  Wat doe je er aan?

In veel gevallen kun je een (tijdelijke) oplossing vinden of voor jezelf - een goed ego besparend verhaal bedenken - , maar beide zijn niet toepasbaar vandaag.

De gegeven situatie leent zich er niet voor, helaas. Tja, én dan moet je er doorheen. Door dat zeurende kloterige gevoel en alles wat daarachter weg komt.

Zoals velen in deze wereld heb ik er een hekel aan om 'afhankelijk' te zijn van anderen. Helemaal als dat met "mijn" agenda interfereert.

Grenst het onderwerp daarboven op ook nog aan een zaak van het hart, dan maak je borst maar nat: It’s On! 

Een onbekend verschijnsel lijkt mijn ik over te nemen en ik kijk lijdzaam toe vanaf de zijlijn...in spanning afwachtend over wat ik nu weer uit de hoge hoed ga trekken.  Vervolgens loop ik met open ogen in de ene na de andere valkuil van mijn eigen ego en het interne feest is compleet. Resultaat: Het systeem is op onstuur, de Ratio draait overuren , 't Hart lijkt volhardend te protesteren, de Ziel meet zich ‘I told you so” pose aan..en het humeur is beneden peil. Ik kan het bijna voor mij zien hoe mijn Ego, Hart en Ziel aan één tafel zitten te bekvechten. De één schreeuwt nog harder de ander. Daarentegen, kan ik eigenlijk niet geloven dat een Ziel of Hart zal schreeuwen, maar goed.

Neem van mij aan...het Ego heeft het hoogste woord. Het Hart houdt zich wat afzijdig terwijl zij voor de zoveelste keer de scherven opruimt (hoofdschuddend en zuchtend de bezemsteel van links naar rechts vegend) van de incasseerde (opvoedende) tik zeg maar... En de Ziel, tja die gooit af en toe een wijs woord in het gesprek. Maar de monoloog van het Ego overstemd alles en ik geef maar even toe: het is ook niet leuk!

Ik ken de procedure om het Ego te stillen. We gaan even rationaliseren door het stellen van vragen:

*Kon je er wat aan doen?

(E: 'Nee')

*Kun je er wat aan doen?

(E: 'Nee')

*Is het jouw verantwoordelijkheid?

(E: 'Nee')

*Wat maakt dat je het raakt?

(E: 'Geen idee, niet mijn afdeling.')

Terwijl het Ego kalmeert schenk ik langzaam wat aandacht aan het Hart.

*Gaat het een beetje?

(H: 'Mwoa.' Is het antwoord en ze lijkt haar schouder op te halen)

*Was een beetje veel hè ineens?! 

(H: Ze knikte bevestigend)

*Wat heb je nodig? 

(H: 'Laat me maar even!')

Ik heb het maar haar te doen, maar ken haar...het komt wel goed. Ze heeft ergere stormen doorstaan.

Nog één te gaan: de Ziel.

*Dus!

(Z: 'Ja, dus!')

*Laat me raden: "Je was al op de hoogte?"

(Z: 'Jep!')

*Was handig geweest als je het had gemeld.

(Z: 'Klopt!')

*Wat maakt dat je dat niet deed?

(Z: 'Waarom is gras groen?')

*I beg your pardon?

(Z: 'Geduld jongedame, geduld.')

Nou, dat was dat! Dit hebben we ook weer doorstaan. Wat nu?

Z: "Rondje hardlopen zou je goed doen!"

E."Heb geen zin!"

H. "Kan wel wat ontspanning gebruiken...het is goed voor je!"

E: "Nog steeds geen zin."

Z: "Volg je gevoel!"

H: “Hé houd je bij je eigen departement.”

Z: "Ontspan!"

E: "Barst!"

Die zijn nog wel even bezig...maar de zogenoemde 'angel' is eruit.

Eigenlijk is D- Mineur soms best een mooie klank...:)