Het klopt - de maanden zijn geruisloos voorbij gegaan en is er niet geschreven. Ik zocht naar een reden of excuus, behalve – ik ben er niet voor gaan zitten.
Misschien komt het door het idee dat ik mezelf, diep van binnen, lid waan van de club van Blues Schrijvers. Meters papier gewijd aan levens’ treurigste dagen. Acda en de Munnik schreven daar ooit prachtig nummers over. (http://www.youtube.com/watch?v=V5sjfduYjkY en http://www.youtube.com/watch?v=IIoaFVgGDH0&noredirect=1). Vrolijkheid nodigt kennelijk minder uit tot het schrijven van zielenteksten dan De Blues.
Het beeld dat heerst van de schrijvende medemens, zeker in de vorm van de echte professie (waar ik me voor duidelijkheid niet onder schaar) is vaak de gekwelde romantische ziel lijdend aan slapeloosheid, waarin nachtenlang wordt gestaard naar een leeg papier, om het hartenleed neer te pennen, met als enige gezelschap een half glas.
Als mens zijn wij kennelijk gevoelig voor zijn teksten. Wij zijn blij om te zien dan iemand onze misère begrijpt, onderkend en van betekenis laat zijn. Het lijden wordt letterlijk gedeeld pagina na pagina, boek na boek. In juist de mindere tijden gaan wij op zoek naar deze herkenning, immers in vrolijke tijden zijn veel te druk bezig met genieten van ons (gedeeld) geluk. Kennelijk hebben we dan geen behoefte aan deze vrolijke pagina na pagina, boek na boek momenten. Een enkel vrolijk boek heeft geen intrige, ik bedoel de peuterboekjes met de vrolijke noot bleven ook maar zo lang interessant niet waar?
Nu heb ik een verandering opgemerkt.
De Blues raakt uit de mode.
Kijkend door de brillen van de Monniken in Nepal en bijvoorbeeld Eckhart Tolle....dan wordt lijden veroorzaakt door het ego. Kortom, het ego maakt de aanzet tot lijden, welke aanzet tot De Blues. Lijden komt weer voort uit verlangen en verwachtingen, ergo echte hartenliefde is zuiver, verwacht niets en kan daarmee ook geen lijden met zich meebrengen. Waar het hart is kan geen ego zijn.
De gekwelde schrijver wordt getergd door de pijn van het ego, wat maakt dat hij ‘De Blues gaat schrijven.’ Je zou ronduit kunnen stellen dat als de trend doorzet dat wij ‘meer vanuit het hart’ gaan leven en het ego terug op zijn plaats zetten – De Blues die wij kennen langzaam haar uittrede zal doen en de literaire geschiedenis een nieuwe weg zal doen inslaan…maar welke?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten