vrijdag 18 november 2011

Double Standard

Ik word er kriegelig van.
De categorie mensen die enerzijds roept dat ze zich niets van de wereld aantrekken en anderzijds zich in duizenden bochten wringen om zich er aan te conformeren.

Nee, het maakt hen natuurlijk niet uit wat men van hen denkt - maar reken er maar niet op dat ze het huis met een ongestreken kraag verlaten.

Dat is dezelfde groep mensen die enerzijds roept. "Als Pietje in de sloot springt, spring jij er dan ook achteraan?" met het onderliggende statement dat we ons moeten onderscheiden van de massa. Maar als het hen beter past dan wel even snel switchen naar "Je bent vast niet de enige - er zijn veel mensen die in dezelfde situatie zitten." In de categorie - laten we lekker een eenheidsworst vormen met zijn allen - dan voelen we ons als losse plakjes niet zo alleen.

Leve de Double Standard.

Ik kan daar niets mee. Hoe menselijk ook. Ik kan daar niets mee. Ik herhaal mezelf hier bewust. Ik meen te durven stellen dat het tegenovergestelde waar is. De mens heeft niet altijd de behoefte om zich te onderscheiden als dat van hem wordt gevraagd en evenmin wil hij bij lijden een laf collectief doekje voor het bloeden onder zijn neus krijgen.

Het irriteert me dus. Door de tegenstrijdige boodschappen weet ik dan niet meer wanneer ik mijzelf JUIST collectief zou moet onderdompelen in een situatie of wanneer ik JUIST mezelf met een pimpelpaarse broek met gele stippen en een rode neus op de Dam moet neerzetten om even giga-onderscheidend te zijn.

Weet je...



Het zal me ook eigenlijk een worst wezen.

maandag 7 november 2011

Second Shift

George Clooney, Brad Pitt, Johnny Depp, Eric Roberts, Antonio Banderas, Pierce Brosnan, Al Pacino, Sean Connery....waren en zijn veelbegeerde mannen. Wat hebben deze mannen allemaal gemeen...ze zijn op z'n zachts gezegd 45+.

Echter.....vraag een gemiddelde dame van rond de dertig….weinig van hen zal deze George naar huis sturen als hij 's nachts aanbelt met zijn Nespresso.

Ik durf te wedden dat Al Pacino en Brad Pitt moeiteloos een jongedame om hun vinger winden. Nee, niet alleen vanwege hun sterrenstatus en miljoenen...dat zou te kortzichtig zijn. We laten de golddiggers hier even achterwege. Dus hoe komt het toch dat toch zoveel vrouwen, zonder een vaderlijke variant van het Oedipuscomplex, vallen voor een rijper exemplaar? Natuurlijk zal een deel te wijten zijn aan het laatste onderontwikkelde stuk van het evolutieproces. Wij vrouwen zoeken naar veiligheid en zekerheid.
Die jonge honden met gebronsde torso’s kunnen dan wel heel prettig zijn, maar hun onervarenheid heeft ze regelmatig in hun dierenvelletje van een rots doen afstorten.
Nee - dan liever een volwassen exemplaar - die de klappen van de zweep al kent.

Maar goed, als we ook deze theorie loslaten. Wat is het dan?

Ik denk dat ik het wel begrijp. Geen enkele vrouw wil die vrouw zijn of worden....die tussen het zilveren en gouden huwelijk wordt ingeruild voor de secretaresse, schooljuf, nanny, stewardess, doktersassistente, studente of stagiaire om maar een paar clichés van stal te halen. En, dit natuurlijk altijd na fikse periode van ernstige penopauzeturbulentie. Er zijn vrouwen die zichzelf dat leed willen besparen en besluiten in te haken bij de "Second Shift".

De man in kwestie is inmiddels zijn wilde haren, midlifecrises, ex-vrouw en ex-secretaresse kwijt. Zijn tweede jeugdbeleving is achter de rug en heeft aansluitend zijn spiritueel verlichtingsmomentje genomen. En dan? Ja, dan ziet de "Second Shift" vrouw haar kans. Afgezien van een mogelijk stukje alimentatie ziet zij geen obstakels. Deze man heeft geen bewijsdrang meer, vaak wel een paar leuke schaapjes op het droge, is moe van jonge hondenstreken én hij denkt wel twee keer na eer hij ingaat om de avances van een nanny of secretaresse. En, aangezien de Second Shift vrouw geregeld anderhalf decennia jonger is dan de beste man - hebben deze ogen de komende jaren nog genoeg afleiding.

Daarbij is het algemeen bekend dat mannen doorgaans mooier worden naar mate ze ouder worden. Tenminste, als ze de boel een beetje goed conserveren. Grijzende slapen, kraaienpootjes en lachrimpels kunnen menig vrouw wel bekoren. Is het daarbij ook nog een beetje leuk verpakt, charmant en welbespraakt....

Juist ja!
Er zijn nog veel meer voordelen aan een ervaren man (maar dat laat ik hier graag onbesproken ;)).

Maar! De ervaren man krijgt steeds vaker te maken met de concurrentie van de opkomende nieuwe Happinez man.(Lees Oude Ziel in een Jong Lichaam)
Deze Happinez man trapt niet in de valkuilen van de voorgaande generaties, heeft zijn levenslessen vroeg afgevinkt, weet intuïtief wanneer hij de manmanrol of de vrouwmanrol moet aannemen én maakt zich gemakkelijker los van zijn Primal instinct. Een ver-ademing!

En hoe vergaat het de First Shift vrouw?
Nou zij heeft het al lang mooi bekeken.
Miss Cougar is bezig met een inhaalslag.
Heel goed!

woensdag 2 november 2011

Niet Persoonlijk

In het kader van niemand gaat ongeschonden door het leven - Presenteer ik u de "u-bent-gigantisch-te-grazen-genomen-dag." Dat is de dag dat niet alleen het kaas van je brood wordt gegeten, maar dat je tevens blijkt gepeopled, behoorlijk bent geplayed en gigantisch bent vern#ukt.

... en het is niet persoonlijk.

Nou ik kan u verzekeren dat vanuit de positie van het -gigantisch-te-grazen-genomen- individu het verrekte persoonlijk aanvoelt. En als het niet persoonlijk is, wat is het dan wel? Het heeft toch betrekking op die persoon. Je kunt heel hard roepen dat het niet zo is, maar daar voelt die beste man of vrouw zichzelf toch niet anders door.

Die voelt zich belazerd.
Gepakt is genomen!

Maar wat doe je dan? Je kunt er niets meer aan doen of veranderen, maar de frustratie zit er nog.

Ik kan me indenken dat je dan de behoefte krijgt aan een vrijbrief om de beste boeman een eenmalig beste tik op het smoelwerk te verkopen. Zo één in de categorie "de eerste klap is een daalder waard." Je wilt toch dat stukje gerechtigheid c.q. rechtvaardigheid. Primitief of niet.
Tja, helaas ontbreekt het velen van ons aan de neanderthaler onnozelheid (en de 'heldhaftigheid') om een dergelijk verhelderende actie uit te voeren en houden wij wijselijk onze handjes in de zakken. Je zou er over kunnen praten waar het niet dat je vaak pas merkt dat de kaas van je brood is gegeten als de kleine dikke rat er tussen uit is geknepen.

En dan?

Ik zou zeggen. Ga er volledig in! Pak de ellendige dag bij zijn lurven en ga er voor. Wees boos, opstandig, verdrietig ...en choose your poison!
Voor mijn part ontken je de wereld voor een dag....wentel je er voor de 200% in.

En dan sta je weer op.
En omarm je de gedachte van Karma.

Weet- deze dag heeft geen happy twist. Het bestaat en het enige wat je met zekerheid weet is dat die voorbij gaat.  De feiten blijven hetzelfde, het nare gevoel zal langzaam wegebben en ooit zal het niet meer belangrijk zijn.
Bovenal heeft het je van een van prachtige levensles voorzien.

Neem een kat! Prrrrr
"It's nothing personal, it's strictly business"