Liedjes & Lyrics

Onlangs bevond ik mij in mijn auto onderweg naar weet-ik-waar and there it was:
Het bleek een nieuw nummer van The Script "If you ever come back" en ik luisterde aandachtig. Lees even mee:

"I'll leave the door on the latch
If you ever come back, if you ever come back
There'll be a light in the hall and a key under the mat
If you ever come back
There'll be a smile on my face and the kettle on
And it will be just like you were never gone
There'll be a light in the hall and a key under the mat
If you ever come back, if you ever come back now
Oh if you ever come back, if you ever come back

Dus.....ze gaat weg en hij zingt DIT.
Halverwege het liedje werd ik gruwelijk herinnerd aan het feit dat je je ergste naïviteit toch wel kwijt bent voor je 30e.
Wat zong die kerel nou in vredesnaam en op welke planeet is hij blijven steken?
De zinnen die ik op 16 jarige leeftijd als zoete koek had geslikt en tot mijn religie had gedoopt, deze zelfde zinnen gaven mij nu acute braakneigingen.
Hoezo "if you ever come back"? 
Deze kerel beweerde luidkeels dat hij op haar wacht, maar een einddatum geven -ho maar- en daar trappen we natuurlijk niet in. Wees even reëel, dit strookt toch niet met de tijd anno nu?
Waar niet zelden relaties vaker worden gewisseld dan lakens?

Seriously! Hoe ziet die zanger dat voor zich?
Die eeuwigheid heeft ook een houdbaarheidsdatum, nietwaar? (De cynicus wint het hier van de romanticus). Moet je voorstellen dat die dame, waar hij nu zo heartbroken van is, na een paar maanden inderdaad "back comed" zeg maar, inclusief "the light in the hall" en "the key under the mat". Ze volgt zijn lyrics, opent vol vertrouwen de deur. Weet je wat ze zal vinden? Niks "kettle on" Nada "smile on his face"...nee doodleuk een nieuw vriendinnetje op zijn bank (or worst case scenario -"HET" Bed") die je met een meewarige blik aankijkt. Daar sta je dan met je brave huissleutel in je hand! Weet je wat die kerel had moeten zingen: "If you ever come back -between now and three months- ..tralalala. Dan weten alle partijen waar ze aan toe zijn, nietwaar? Wel zo prettig.

Liedjes...elke relatie kenmerkt er één of meerdere. Je kent ze wel, de stelletjes die op de bruiloft op "hun liedje" dansen. Voor degene die de bruiloft niet redden, tja de radiostations zullen toch altijd "jullie liedje" blijven spelen. Geheid dat je tijdens een lange autorit wordt herinnerd aan een relatietje of twee én een eventuele crush! Wat je met de volumeknop doet hangt van hoe je terugkijkt op je forbygones. Bij de één zing je luidkeels mee, bij een ander droom je weg met een melancholische glimlach op je gezicht én bij de volgende moet je de neiging onderdrukken om te zappen (Soms doe je het ook! Het liedje komt je de spuigaten uit!).
Zucht, dit zijn nog alleen maar de liedjes van "jullie samen".

Dan heb je nog "jouw favoriete" liedje, waar je inmiddels niet meer op zou kunnen trouwen, omdat je deze net een keer te vaak met een lief hebt gedeeld. Het is dan de kunst om "jouw liedje" ook "jouw liedje" te laten zijn én de diversiteit aan herinneringen die er aan vastkleven los te laten.

Mijn liedje is sinds jaar en dag (2006) "De Avond" van Boudewijn de Groot.
Een vriendin van mij liet het liedje horen en ik wist het gelijk. Dit is de ultieme ode aan de liefde.
Daar en toen werd het tot mijn lievelingsnummer gedoopt.

Je kunt een liefde niet beginnen, zonder de ode aan de liefde er in mee te nemen.. zo heeft Boudewijn kennisgemaakt met verschillende combinaties van jou & mij. 
In de tussentijd heeft de CD krasjes gekregen en slaat hij soms over ...maar het blijft mijn liedje!

"En als je 's morgens op staat ben ik bij je én misschien heb ik al thee gezet"?

Ik bedoel hoe zuiver en eenvoudig wil je het hebben?
Daar kan die vent met -if you ever come back crap- nog een puntje aan zuigen.

Liefde is eigenlijk heel simpel...zo simpel dat het moeilijk lijkt..weet ik nu!
Voor de liefhebber :) http://www.youtube.com/watch?v=SLJqJ6BDPnQ